Na een maand.

Half twee 's namiddags op een maandag, iedereen en alles ligt dus te slapen, buiten ik! Ze vinden het hier vreemd, maar ze moeten mij maar vergeven dat ik moeilijk kan slapen als het 35 graden is en ik juist de hele schooldag doorgeslapen heb! Dus werd het tijd dat ik nog eens iets schreef!
Ik woon hier nu een maand en het nieuwe is er zowat vanaf, niet slecht bedoeld, maar ik  begin gewoon te wennen aan mijn nieuwe leefsituatie! Maar dat geldt alleen voor mij denk ik, want de mensen hier behandelen mij alsof ze nog nooit een buitenlander gezien hebben. Je kan er uitzien als Van Rompuy en toch nog succes hebben bij vrouwen van alle leeftijden, zolang je maar uit het buitenland komt! In België zou ik het niet meemaken, maar hier is het wel grappig wanneer er een schoolbus vol 14-jarige meisjes langs rijdt en ze het allemaal niet kunnen laten om een beetje achter mij te roepen, te knipogen en kushandjes te werpen. Geestig, maar ook een beetje verontrustend...
Om toch ook nog eens iets over school te vertellen, het waren examens de voorbije week. Maar examens zou ik het niet noemen, groepswerkje is een betere naam. Dus over het examen, ik heb gemakkelijke testen gehad in België, maar dit ging er over! Het grootste deel van het examen was de tekens van euro, dollar en pond herkennen en een andere vraag was waarvoor we Microsoft Word gebruiken. Dus ik heb me voorgenomen om dit jaar geen boek open te doen.
Vorige week vrijdag had ik afgesproken met een Duitse Afs-studente en we zouden iets gaan eten in 'The Mall'. Ze woont een 45 minuten van hier, maar daar geraken was een hele opgave. Als er iets niet deftig werkt in Brazilië dan is het wel openbaar vervoer. Toen ik aankwam aan de bushalte zag ik dat er geen uren waren voor de bus. Dus ik en de zeven duizend andere mensen die op de bus stonden te wachten hadden geen flauw idee wanneer ze zou komen. Na 20 minuten wachten stond ze daar dan, maar de chauffeur had duidelijk nog geen zin om te vertrekken en ging eerst op zijn gemak een sigaretje roken. Vreemd!!
De snelwegen zijn hier ook lachen, meestal sta je gewoon 3 uur in de file voor een tochtje van 5 kilometer en aangezien ze hier ooit besloten hebben om de snelweg door de stad te laten gaan in plaats van er rond maakt het al helemaal miserie. Het is hier ook niet vreemd om wandelaars en fietsers op de snelweg te zien. Geen idee of het legaal is, maar ziet er in ieder geval gevaarlijk uit!! Dus om terug te komen op mijn verhaal, aangekomen in Santana (bij de Duitse Afs-Studente) werd ik geconfronteerd met een heel ander wereldje als mijn  Alphaville. Hier kan je in een gouden pak rondlopen met een zwaailicht op je hoofd en een bord met: 'Ik heb 1 miljoen Reias, beroof mij'. Niemand zou zelfs kijken. Wat een verschil met Santana! Ik kom nog maar uit de bus gestapt, zie ik aan de overkant een groepje zwervers een vuurtje maken op de stoep. Één daarvan kwam op mij afgestapt om geld te vragen, maar de geur die ik toen rook was waarschijnlijk de ranzigste die ik ooit geroken heb! Hij stak ook een hand naar mij uit dat eruit zag alsof het al drie dagen in zijn poep zat en hij het er nu pas uithaalde. Neem het van mij aan, op zo'n momenten is snelwandelen een grote plus! Leuke dag gehad verder, en uiteindelijk blijven slapen omdat het al donker was en volgens haar vader geen goed idee was om te wachten op de bus tussen de zwervers en lugubere personen daar. De familie vond het dan ook een goed plan om de hele nacht films te zien, ik viel natuurlijk los in de pit om twee uur 's nachts toen Rapunzel werd opgezet. Gelukkig maar, want om vijf uur waren ze nog altijd aan het kijken en toch opstaan om negen uur 's morgens! Het plan voor de volgende dag was dan om naar Parque Vila-Lobos te gaan en daar fietsen te huren. Het was leuk om eens wat groen te zien in de wolkenkrabberzee van São Paulo. Prachtig park, prachtig weer en goed gezelschap! Wat kan een mens meer willen. :)
Zondag was dan weer een van de hoogtepunten uit mijn nog jonge voetballeven! Na het indrukwekkende Arsenal en het verslaan van de ratten op den Bosuil was dit mijn mooiste voetbalmoment. Twee uur rijden naar Santos aan het strand om daar Santos - São Paulo te zien. De match begon om vier uur maar ik was hyperactiever als een duracelkonijn met een serieuze vorm van ADHD. Voor veel van jullie zullen deze namen wel niets betekenen, maar ik zag wereldbekerlegende Rivaldo! En de opkomende sterren in de voetbalwereld: Neymar en Ganso! Het aankomen was wel een minder momentje, op voorhand hadden de mensen waarmee we gingen gezegd dat ik er wel een beetje Europees zou uitzien in vergelijking met de meeste supporters. Was dat even een understatement! Ik voelde mij op dat moment zelfs een beetje albino! Maar no stress, iedereen was super vriendelijk en geïnteresseerd in de gringo die naar het Braziliaanse voetbal kwam kijken. Het stadion was wel een lachertje, het zag eruit alsof het gebouwd was voor Stonehenge. Om een vergelijking te maken. Het stadion van The Great Old (Antwerp) leunt meer aan bij het hypermoderne Camp Nou, terwijl dat van Santos meer iets weg heeft van Auschwitz. Maar de sfeer was geweldig! Alhoewel de meest gebruikte woorden waarschijnlijk wel 'Filho de puta' en 'vaganbundas' (sletten) waren.
Dit weekend gingen Gustavo, joão, Bruna en ik naar de zee! Ik ging te weten komen hoe het was om niet in een ommuurde wijk te wonen! Wishful thinking, natuurlijk was Rivieira de wijk aan zee die ommuurd was en een privéstrand had. Maar soit, het was in ieder geval PRACHTIG!! Ik had veel gehoord over Braziliaanse stranden, maar wauw! Gustavo en ik besloten dan ook om 's morgens vroeg op te staan en een ochtenwandeling over het strand te maken naar de rotsen die volgens hem 3 kilometer verder lagen.
Hij had me al eens meegenomen op een fietstochtje van 10km dat uiteindelijk 20km bleek te zijn, hetzelfde verhaal nu! Zes kilometer later waren we aangekomen aan de rotsen. Zucht.
Guga vertelde me dat er misschien wel Toekanos en Macacos (apen) zaten. Niets gezien, ik was vooral bezig met rondkijken of er nog geen gigantische spin of slang in mijn zwembroek was gekropen, want die zitten er helaas ook! Het was er vooral rustgevend en warm, aangezien het nog maar 10 uur was, was er ook helemaal geen volk. Drie uur na vertrek kwamen we terug aan bij onze strandstoelen. Voeten die half open lagen van het wandelen en lachende Brazilianen die me wisten te vertellen dat het rood van tomaten er maar bleekjes uitziet in vergelijking met mijn rug en gezicht! Guga had hetzelfde, maar door één of andere duistere reden zijn Brazilianen al niet meer rood na een nachtje slapen! Ze vonden het vooral geestig omdat het nu putteke winter is en ik niet weet wat ik ga meemaken in de zomer!
De radiostations moeten trouwens dringend stoppen met aan één stuk door Pitbull, The Black Eyed Peas en Katy Perry te draaien, ze hebben hier duidelijk maar drie buitenlandse artiesten! En allemaal commercielen brol! De lokale muziek is wel geestig, de stijl heet Sertanejo en het is alsof ze een soort mix van Clouseau en Wim Soetaer op je loslaten! Het gaat ook zo goed als altijd over seks. Voor de geïnteresseerden (Michel Télo - Ai se eu te pego of Carlos & Jader - Sou Foda).
Een andere stijl is Funk, de muziek van de favelas. Sluit mij gerust op in een kamer waar alleen maar Frans Bauer gespeeld wordt, zolang ik maar niet naar funk moet luisteren!
Wie gekweld wil worden. (Avassaladores - Sou Foda)
Het dansen op funk is dan wel weer lachen. Alle mannen staan gewoon te dansen terwijl er één of ander meisje een beetje tegen u staat aan te schurken, meestal voorover gebukt. Er zijn slechtere manieren om u avonden door te brengen...
Ik volg nu ook soms samba lessen, maar hark krijgt een nieuwe betekenis als je mij ziet dansen! Er is dus nog veel werk aan de winkel!! Nu is het trouwens Brazilië- Ghana op tv, dus ik laat het hierbij.
Tchau pessoal até-logo!!
Beijos Wannes