Acht Januari, weeral een datum om te onthouden. De laatste dag voordat mijn leven terug helemaal overhoop gegooid wordt. Het is nu exact 41 dagen geleden ik mijn ommuurd kasteel in Alphaville heb ingeruild voor een gezellig huisje in de Bohemische wijk van São Paulo. Waarschijnlijk één van de beste keuzes dat ik ooit gemaakt heb! Al moet ik toegeven dat het niet helemaal mijn keuze was en dat ik ook een beetje aan de deur gezet ben. Maar daar heb ik uiteindelijk geen enkel moment spijt van!
Ik wist op voorhand dat deze familie voorlopig zou zijn, maar ik had het op een akkoordje gegooid met AFS dat ik zelf ook een beetje mocht rondhoren voor een nieuwe familie! -Weeral een goede keuze-
Op een namiddag niet lang na de verhuis naar mijn voorlopige familie kwam ik aan op één van de 7000 barbeques die hier per dag gehouden worden. Na een paar vergeefse blikken zag ik dat er nog niemand van mijn vrienden was aangekomen. De BBQ begon om twee uur 's namiddags en naar goede gewoonten was ik stipt op tijd, maar dat moet ik toch eens afleren. Na een paar telefoontjes ontdekte ik dat ik geen bekenden moest verwachten voor zes uur. Ze waren oftewel nog aan het slapen of iets aan het doen waar ik het nut niet van in zag, maar ze overhalen om vroeger te komen was dus geen optie.
Dus deed ik wat ik het best doe, in mijn beste Portugees vroeg ik een pintje, pakte mijzelf nog een saté van kippenhartjes, -wat ik bij nader inzien beter niet had gedaan- zette mijzelf ergens in een zetel en paste de 'Ik zie er goed genoeg uit dat de mensen wel naar mij zullen komen' techniek toe.
Na 15 minuten in het rond zitten te staren besefte ik dat deze techniek alleen maar werkt als je blond bent of grote borsten hebt. Dus waagde ik me aan een iets moeilijkere techniek, degene die ik eigenlijk ook wel aanraad als je ooit ergens in het buitenland bent waar je niemand kent. Ik ging richting een groepje van drie jongens die rustig stonden te praten, want na drie pintjes had ik de moed nog niet verzameld om richting het groepje giechelende vrouwen te gaan. Ik stelde me voor en na de gewoonlijke, 'Hey, mijn naam is Wannes en ik ben een buitenlander.'Kreeg ik de nog meer gewoonlijke: 'Hu, wat? Waynez? Willis? Wannish?
Het bleken geweldig vriendelijke mannen te staan en na 10 minuten aan een stuk één van hen uitgelachen te hebben met zijn naam die ruwweg 'kerstmis' betekent, stelde uitgerekend hij de vraag. 'Hey Gringo, heb jij geen zin om bij mij te komen wonen?'
Ik was een beetje sceptisch over dit aanbod, omdat er al een 100 Brazilianen het mij aangeboden hadden, maar geen enkele het echt meende en ook wel omdat ik hem exact een halfuurtje kende.
Hij vroeg me mijn nummer en zei dat hij me de volgende dag eens zou bellen.
Naarmate de dag vorderde leerde ik steeds meer volk kennen en uiteindelijk kwamen ook de vrienden binnengedruppeld. Nadat iedereen buitengetrapt was, besloot ik met wat vrienden nog eens uit te gaan.
Om één uur 's nachts kwamen we dan aan in één of andere lugubere wijk waar ik nog nooit van gehoord had.
Ik zag al op voorhand dat het niet leuk ging zijn, voor de poort stonden alleen maar geweldige alternatieve lelijke vrouwen, van het type dat rare hippiekleren draagt, dreadlocks heeft en vooral veel okselhaar laat groeien. Ik was dus redelijk teleurgesteld en al helemaal omdat deze discotheek de naam 'Hot Hot' heeft. Leugenaars...
Na een tweetal dagen kateren, want je moest wel heel veel drinken om deze vrouwen knap en interessant te vinden, besloot ik om nog eens een stapje in de wereld te zetten.
Ik ging naar de proclamatie van de school waar het grootste aantal van mijn vrienden studeerde en zou dan daarna met hen een bar afhuren. Die proclamatie had ik beter geskipt, toen ik aankwam was er geen enkele plaats meer vrij, het was zeker 35 graden daarbinnen en wat was ik aan het denken wanneer ik naar een proclamatie ging waar geweldig saaie speeches gegeven werden en ik pas na drie uur terug buiten stond.
Het feestje daarna - tromgeroffel - was oprecht één van de leukste waar ik ooit geweest ben.
Het had echt alles en ik apprecieer wel een beetje drama. Voor 15 euro was alle drank de hele nacht gratis en alleen meerderjarigen mochten binnen. Maar aangezien iedereen hier een valse identiteitskaart heeft liepen er binnen de kortste keren een hele hoop zatte 15 tot 17 jarigen rond.
Rond 2 uur 's nachts begon het dan echt leuk te worden, supporters van de twee rivaliserende teams in São Paulo begonnen tegen elkaar te zingen en er ontstond echt een leuke sfeer, maar aangezien Corinthians net kampioen gespeeld was geraakten de gemoederen redelijk verhit! Binnen de kortste keren veranderde de bar in een slagveld. Beste vrienden die op het randje stonden om elkaar te lynchen was op dat moment geen uitzondering. De invloed van voetbal hier is zo ongelofelijk groot!
Misschien niet iedereen zijn definitie van een leuke avond, maar als neutrale toeschouwer houd ik wel van een goede portie drama. Maar de gemoederen bedaarden toen een vriendin van mij per ongeluk een elleboog in haar gezicht kreeg, tegen de grond ging en naar het ziekenhuis moest afgevoerd worden.
De voetbalhaat werd vergeten en iedereen was terug vriend van iedereen! De avond verliep voor de rest heel tof en gezellig. Op dat moment zag ik ook dat Noel daar was, na een beetje gebabbeld te hebben zei hij dat hij de volgende dag wel eens wat ideeën met me wilde uitwisselen.
Vind ik trouwens een geweldige uitdrukking! Ik kan me al voorstellen dat de meeste mensen hier mogen uitgaan sinds zeer jong, want hoe goed klinkt. 'Hey mama, ik ga vanavond wat ideeën uitwisselen met wat vrienden. Terwijl het uiteindelijk gewoon een synoniem is voor, 'Hey mama, ik ga vanavond uit en ik ben van plan om zoveel te drinken dat ik daarna niet goed meer weet of ik nu in de WC-pot moet slapen of in mijn eigen bedje.'
En zo geschiedde, ik ging naar zijn huis en hij stelde me voor aan zijn ouders. Wat op het eerste zicht al leuke mensen waren. Naar het schijnt had hij al gevraagd om mij in huis te halen en na ons gesprekje waren de ouders helemaal akkoord en was alles in kannen en kruiken.
Na nog een paar keer met hem uitgeweest te zijn besef ik dat ik echt geluk heb dat ik op die ene BBQ met hem ben gaan praten. Hij is de Braziliaanse versie van mij, maar ziet er meer buitenlander uit als ik! We hebben dan ook de geweldige techniek ontwikkeld dat ik Nederlands tegen hem praat en hij alleen maar knikt en doet alsof hij het verstaat. Omdat hij ook een beetje mee wilt profiteren van het buitenlander zijn en ik kan het hem niet kwalijk nemen. Succes gegarandeerd!
Daarna gingen de dagen wat rustiger voorbij aangezien het bijna kerstmis was, een minder punt aan São Paulo is dat het hier compleet leeg is rond kerstmis en Nieuwjaar omdat iedereen dan aan het reizen is.
Met kerstmis gingen we dan naar het huis van familie, het was wel gezellig, maar het was niet hetzelfde als thuis. Ik was ten eerste al geen fan van kerstmis op een dag dat het meer als dertig graden is en de traditie om gezellig met zijn allen aan tafel te zitten was er ook niet echt. Iedereen liep maar wat rond en probeerde de kinderen met alle macht tegen te houden om hun cadeautjes niet meteen open te scheuren.
Met Nieuwjaar gingen we dan naar het buitenverblijf van de familie! Waar het de eerste dag geweldig warm was maar de volgende twee dagen niet meer ophield met regenen! Iedereen was dan op Nieuwjaarsavond volledig gekleed in het wit zoals de traditie het voorschrijft, maar de meerderheid had overdag al zoveel wijn gedronken dat ik plots een heleboel mensen al slapend zag liggen verspreid over de grond om elf uur 's avonds! Allemaal geweldige mensen en een super leuke familie, maar ik prefereer een Belgische eindejaarsperiode toch wel hard boven de deze!
Na Nieuwjaar was het de traditionele vakantie, elke dag wat ideeën gaan uitwisselen met wat vrienden hier in de buurt en meestal de hele dag verliezen omdat opstaan echt geen goede optie was.
Vandaag is het ook de laatste dag in mijn huidige familie! Morgen vertrek ik naar Rio de Janeiro, de hele Oostkust van Brazilië om daarna af te sluiten in de hoofdstad, Brasilia. Op zes februari, na een hele maand op het strand te liggen en de mooiste plaatsen van dit land bezocht te hebben, zal ik dan bij mijn nieuwe familie intrekken en weeral een nieuw hoofdstuk beginnen in dit geweldige avontuur.
Maar dat is een verhaal voor later.
Groetjes en tot in Februari!
Wannes
